Me, MySpace and IIkke, ikke, ikke en de rest kan stikken

I wrote this article in 2009, but the issues are still applicable. Therefore I find it worth sharing.

“Attention Whore”, “Get a life”, “Just commit suicide!” On the Internet you can say it all. Who’s stopping you? People are much harder and meaner online than they are in real life. Why would you even consider the feelings of others? As long as you’re having fun. The anonymity of Web 2.0 changes the people to selfish attention seekers.

The slogans in the introduction are not mine, they are reactions on the blog called ’90 Day Jane’. “I’m going to kill myself in 90 days” is the logline of the online diary of the 24-year-old American. She tells the world about the last days of her life. Visitors are yelling things, they would never have said in real life. Of course I have my doubts about 90 Day Jane. It’s the anonymous internet, where anyone can pretend to be whomever he wants. But is it just a cry for attention or is she actually planning to kill herself? With that question unanswered, you can not express your opinion like this, so fierce and ruthless. But perhaps Jane shouldn’t have asked for it.

Web 2.0, the new World Wide Web, is seen as a good development. It gives people the chance to do everything online, including generating their own content. YouTube, MySpace and Facebook are examples of websites that use this principle. Web 2.0 also enables people to respond to all user-generated content, so they can interfere everywhere. Is that a good development? Is that something that mankind has been waiting for? I don’t think so.

According to bestselling author Andrew Keen all this has to do with the infinite desire for personal attention. “Blogs and social networks are just about the ‘me’. People talk about ‘my weblog’, ‘my MySpace profile’ and ‘my videos’. It is about creating their own places in the virtual space. It is not much more than digital masturbation,” says Keen, “They say it’s all about ‘social networking’ with others, but in reality, the user-generated content exists to promote ourselves.”

And that brings us back to ’90 Day Jane’. Did she want to promote herself? Become popular? The answer didn’t keep us waiting. The blog was taken off the internet and ‘Jane’ explains that it was no more than an art project. She says she had to take her blog down, because people thought it was reality. “That is not a reaction that I expected nor can I morally justify.” Can you believe it? Of course, she expected this. She just wanted the fame, the attention and the feeling that what she did made a difference in the world. Virtual or real.

But Jane, don’t you realise the difference is already made? January 26, 2008 – Four suicide attempts after chat sessions. November 22, 2008 – Teen commits suicide on webcam. November 27, 2008 – Woman guilty of MySpace suicide. These are just a few of the messages in this manner. Bizarre, yes, but it’s nothing new. Proof is already found. Things that people do and say in the virtual world affects reality. And this is usually not something positive.

Not only suicide is propagated on the internet. So-called pro-ana and pro-mia web forums are promoting the eating disorders anorexia nervosa and bulimia nervosa. Because according to ‘Ana’s’ and ‘Mia’s’ these are not diseases, they see it as a lifestyle. They give tips on how to throw up or use laxatives to lose weight. The reports of these unhealthy wannabe supermodels are getting insecure girls in life threatening situations. ‘Ana’ and ‘Mia’ aren’t thinking about the consequenses. Their meddlesome, sick behaviour ruins lives. Supposedly, they help others, but they really only think of, you guessed it, themselves.

People forget their morality when they log in on their computer. They only keep an eye on things that have to do with themselves and their own egos. Look at ‘Jane’, ‘Ana’ and ‘Mia’. Yes, they get attention. And yes, they get plenty of visitors. That’s exactly what they wanted. But what they do already affected so many people. They reached their goal in a bad way, by using other people. Web 2.0 makes it easy for people to be selfish. But they are no better than anyone else, even if they have ten thousand friends on Facebook.

Sources:
– Andrew Keen. The Cult of the Amateur. How Today’s Internet is Killing our Culture and Assaulting Our Economy. London: Nicholas Brealey Publishing, 2007
– Website 90 Dag Jane Blogspot: http://90-day-jane.blogspot.com/
– Website NOS Headlines: http://headlines.nos.nl/forum.php/list_messages/9467
– Website De Pers: http://www.depers.nl/economie/127990/Web-20-is-zelfbevrediging.html
– Website Nu: http://www.nu.nl/internet/1408089/vier-pogingen-tot-zelfmoord-na-chatsessies.html
– Website Trouw: http://www.trouw.nl/nieuws/wereld/article1907124.ece/Tiener_pleegt_zelfmoord_voor_webcam.html– Website Nu: http://www.nu.nl/internet/1860353/vrouw-schuldig-aan-myspace-zelfmoord.html
– Website Pro Ana: http://www.pro-ana.be/
– Website Pro Ana Love: http://proanalove.punt.nl/

Dit artikel heb ik geschreven in 2009, maar de zaken die ik hierin bespreek zijn nog steeds van toepassing. Daarom vind ik het toch de moeite waard om te delen.

“Aandachtshoer.” “Zoek toch een hobby.” “Pleeg maar gewoon zelfmoord!” Op het internet kun je het allemaal zeggen. Wie houdt je tegen? Mensen zijn online veel harder en gemener dan in het echte leven. Waarom zou je ook rekening houden met de gevoelens van anderen? Als je zelf maar lol hebt. De anonimiteit van Web 2.0 verandert mensen in egoïstische aandachttrekkers .

De leuzen in de inleiding komen niet van mij, ze staan op het blog van 90 day Jane. “I’m going to kill myself in 90 days” is de slagzin van het online dagboek van de 24-jarige Amerikaanse. Ze vertelt de wereld over de laatste dagen van haar leven. De bezoekers van het blog hebben meteen hun woordje klaar en posten dingen die ze in het echt niet over hun lippen zouden krijgen. Natuurlijk heb ik ook mijn twijfels bij 90 day Jane. Het blijft het anonieme internet, waar iedereen zich kan voordoen als wie hij maar wil. Maar is het alleen een schreeuw om aandacht of is ze daadwerkelijk van plan zichzelf van het leven te beroven? Met die vraag onbeantwoord kun je het niet maken om je mening zó te uiten, zo fel en meedogenloos. Maar misschien had Jane er dan ook niet naar moeten vragen.

Web 2.0, het nieuwe World Wide Web, wordt veelal gezien als een goede ontwikkeling. Het geeft mensen de kans om alles online te zetten en zo zelf content te genereren. YouTube, MySpace en Hyves zijn voorbeelden van websites die gebruik maken van dit principe. Het Web 2.0 zorgt er echter ook voor dat mensen in staat zijn om op alle user-generated content te reageren en zich zo overal mee te bemoeien. Is dat nou een goede ontwikkeling? Is dat iets waar de mensheid op zit te wachten? Ik denk het niet.

Volgens bestsellerauteur Andrew Keen heeft dit allemaal te maken met het oneindige verlangen naar persoonlijke aandacht. “Weblogs of sociale netwerken gaan alleen maar over het ‘Ik’. Mensen hebben het over ‘mijn weblog’, ‘mijn MySpace profiel’ en ‘mijn video’. Het gaat over het creëren van eigen plekjes in de virtuele ruimte. Het is niet veel meer dan digitale zelfbevrediging,” vertelt Keen, “Ze zeggen dat het draait om ‘sociaal netwerken’ met anderen, maar in werkelijkheid bestaat de user-generated content om onszelf te kunnen promoten.”

En dat brengt ons weer terug bij 90 day Jane. Wilde zij zichzelf promoten? Populair worden? Het antwoord liet niet lang op zich wachten. De weblog is offline gehaald en ‘Jane’ legt uit dat het niet meer was dan een kunstproject. Ze zegt haar blog offline te hebben gehaald omdat het overkwam als realiteit op mensen. “Die reactie had ik niet verwacht, en kan ik moreel niet rechtvaardigen.” Dat geloof je toch niet? Natuurlijk had ze dat wel verwacht. Ze wilde gewoon de roem, de aandacht en het gevoel dat wat zij deed een verschil maakte in de wereld. Virtueel of echt.

Maar Jane, besef je dan niet dat het verschil al gemaakt is? 26 januari 2008 – Vier pogingen tot zelfmoord na chatsessies. 22 november 2008 – Tiener pleegt zelfmoord voor webcam. 27 november 2008 – Vrouw schuldig aan MySpace-zelfmoord. Dit is slechts een greep uit de berichten in deze trant. Bizar, dat wel, maar het is inmiddels niks nieuws meer. Het bewijs ligt al klaar. Dingen die mensen doen en zeggen in de virtuele wereld hééft invloed op de werkelijkheid. En dit is veelal niet positief.

Niet alleen zelfmoord wordt gepropageerd op het internet. Op zogenoemde pro-ana en pro-mia webfora worden de eetstoornissen anorexia nervosa en boulimia nervosa gepromoot. Volgens ‘Ana’s’ en ´Mia´s´ zijn het namelijk geen ziektes, zij zien het als leefstijl. Ze geven tips over hoe je bijvoorbeeld het best kunt overgeven en hoe je laxeermiddelen moet gebruiken om af te vallen. Door de berichten van deze ongezonde wannabe-supermodellen komen onzekere meisjes in levensbedreigende situaties terecht. ‘Ana’ en ‘Mia’ trekken de aandacht en denken er niet bij na dat ze mensenlevens vergallen met hun (bemoei)zieke gedrag. Zogenaamd helpen ze anderen, maar eigenlijk denken ze alleen maar aan, je raadt het al, zichzelf.

Mensen vergeten hun moraliteit zodra ze achter de computer kruipen. Ze houden alleen dingen in de gaten die te maken hebben met zichzelf en hun eigen ego. Kijk maar naar ‘Jane’, ‘Ana’ en ‘Mia’. Ja, ze krijgen aandacht. En ja, ze krijgen legio bezoekers. Dat is precies wat ze wilden. Maar wat zij doen beïnvloedde al zo veel mensen. Ze bereikten hun doel op een slechte manier, over de rug van anderen. Web 2.0 maakt het mensen makkelijk om zo zelfzuchtig te zijn. Maar ze zijn geen haar beter dan een ander, al hebben ze tienduizend vrienden op Hyves.