Down the stream

Het is alweer een jaar of vier geleden dat ik mijn hele cd-collectie én die fantastische stereotoren (waar 3 cd’s tegelijk in konden) bij het grof vuil heb gezet. Ik ging volledig over op Spotify en daar ben ik nog steeds blij mee. Ik heb zelfs geen mp3’s meer, want wat moet ik ermee? Ik hoef geen muziek te hebben, ik wil er alleen naar luisteren. Maar is de toekomst van Spotify wel zo rooskleurig? Wat als meer artiesten zo eigenwijs worden als Adele, en hun muziek niet meer willen aanbieden via streaming services?

Jay-Z verzette zich met zijn eigen streaming service TIDAL ook al tegen de mindset dat muziek tegenwoordig gratis moet zijn. Nou heb ik persoonlijk niet echt medelijden met een rapper met een vermogen van 449 miljoen euro, maar ik snap zijn punt. Ik ben ook wel bereid om meer geld te betalen voor mijn Spotify premium abonnement, als dat een eerlijke deal oplevert voor de artiesten. Dat heb ik er graag voor over om álle muziek tot mijn beschikking te hebben.

En daar zit een probleem. Betaalde streaming services werken namelijk alleen als (bijna) alles wordt aangeboden. Maar ze lijken steeds meer gaan versplinteren, net als bij films en series. Stel je eens voor dat je voor het luisteren naar verschillende artiesten constant moet gaan switchen tussen Spotify, TIDAL, Grooveshark and what more. Niet handig, maar wel een realistische mogelijkheid nu streaming services exclusieve deals maken met labels en artiesten. Zo luister je Taylor Swift alleen bij Apple Music en Prince alleen bij TIDAL. Deze ariesten snijden zichzelf hiermee in de vingers en verzieken de herstellende markt. Resultaat: de luisteraars grijpen terug naar illegale downloads en de artiesten kunnen weer lekker janken.